مقدمه
سیستم نام دامنه (DNS) یکی از اجزای حیاتی و پایه‌ای اینترنت است که وظیفه ترجمه نام‌های دامنه به آدرس‌های IP قابل فهم برای کامپیوترها را بر عهده دارد. این سیستم عملکردی شبیه به دفترچه تلفن دارد که کمک می‌کند کاربران اینترنتی بتوانند بدون نیاز به حفظ آدرس‌های پیچیده IP، به راحتی به وب‌سایت‌ها دسترسی پیدا کنند. در این پروژه، هدف ما توضیح نحوه عملکرد DNS و چگونگی تعامل آن با سایر اجزای شبکه است.
DNS چیست؟
سیستم نام دامنه (DNS) مانند دایرکتوری تلفن اینترنت است. انسان‌ها برای دسترسی به اطلاعات آنلاین از نام‌های دامنه مانند nytimes.com یا espn.com استفاده می‌کنند. مرورگرهای وب از آدرس‌های پروتکل اینترنت (IP) برای تعامل استفاده می‌کنند. DNS نام‌های دامنه را به آدرس‌های IP تبدیل می‌کند تا مرورگرها بتوانند منابع اینترنتی را بارگذاری کنند.
هر دستگاه متصل به اینترنت یک آدرس IP منحصر به فرد دارد که سایر دستگاه‌ها برای پیدا کردن دستگاه به آن نیاز دارند. سرورهای DNS نیاز به حفظ آدرس‌های IP پیچیده مانند 192.168.1.1 (در IPv4) یا آدرس‌های IP پیچیده‌تر و جدیدتر مانند 2400:cb00:2048:1::c629:d7a2 (در IPv6) را از بین می‌برند.
نحوه کار DNS
فرآیند رزولوشن DNS شامل تبدیل یک نام میزبان (مانند www.example.com) به یک آدرس IP قابل فهم برای کامپیوتر (مانند 192.168.1.1) است. هر دستگاه در اینترنت یک آدرس IP منحصر به فرد دارد و این آدرس برای پیدا کردن دستگاه مناسب در اینترنت ضروری است، مانند اینکه چگونه یک آدرس خیابان برای یافتن خانه خاصی استفاده می‌شود. وقتی یک کاربر می‌خواهد یک صفحه وب را بارگذاری کند، باید ترجمه‌ای بین آنچه که کاربر در مرورگر وارد می‌کند (مانند example.com) و آدرس ماشین مناسب که برای پیدا کردن صفحه وب example.com ضروری است، انجام شود.
اجزای DNS
در فرآیند رزولوشن DNS، چهار نوع سرور مختلف برای بارگذاری یک صفحه وب نقش دارند:
- سرور ریکورسور DNS
سرور ریکورسور شبیه به کتابدار است که از او خواسته می‌شود یک کتاب خاص را در کتابخانه پیدا کند. سرور ریکورسور DNS به‌طور معمول مسئول دریافت درخواست‌های کلاینت‌ها از طریق برنامه‌هایی مانند مرورگرهای وب است و معمولاً برای انجام درخواست DNS به سرورهای دیگر ارجاع می‌دهد.
- سرور نام ریشه
سرور ریشه اولین مرحله در ترجمه (رزولوشن) نام‌های میزبان قابل فهم برای انسان‌ها به آدرس‌های IP است. این سرور مشابه فهرست در کتابخانه است که به مکان‌های مختلف ارجاع می‌دهد. معمولاً سرور ریشه به مکان‌های دیگر اشاره دارد که اطلاعات دقیق‌تری را در اختیار قرار می‌دهند.
- سرور نام TLD
سرور نام سطح بالای دامنه (TLD) می‌تواند شبیه به یک قفسه کتاب خاص در کتابخانه باشد. این سرور مرحله بعدی در جستجوی آدرس IP مشخص است و آخرین بخش از نام میزبان را میزبانی می‌کند. به‌عنوان مثال، در example.com، سرور TLD “com” است.
- سرور نام معتبر
این سرور می‌تواند مانند یک دیکشنری باشد که معنی یک واژه خاص را ترجمه می‌کند. سرور نام معتبر آخرین توقف در زنجیره درخواست‌های DNS است. اگر این سرور نام معتبر به رکورد مورد درخواست دسترسی داشته باشد، آدرس IP مربوط به نام میزبان درخواست شده را به سرور ریکورسور باز می‌گرداند.
تفاوت سرور DNS معتبر و سرور ریکورسور
سرورهای معتبر و سرورهای ریکورسور DNS هر دو اجزای حیاتی زیرساخت DNS هستند، اما هرکدام نقش مختلفی را ایفا می‌کنند.
- سرور ریکورسور DNS
سرور ریکورسور کامپیوتری است که به یک درخواست ریکورسور از یک کلاینت پاسخ می‌دهد و زمان لازم برای پیدا کردن رکورد DNS را صرف می‌کند. این کار را با انجام یک سری درخواست‌ها انجام می‌دهد تا به سرور نام معتبر برای رکورد درخواستی برسد.
- سرور معتبر DNS
سرور معتبر DNS در واقع رکوردهای منابع DNS را در اختیار دارد و مسئول پاسخگویی به درخواست‌ها برای رکوردهای خاص است. این سرور در انتهای زنجیره درخواست‌های DNS قرار دارد و می‌تواند به راحتی از داده‌های خود برای پاسخ به درخواست‌ها استفاده کند.
مراحل درخواست DNS
مراحل درخواست DNS شامل ۸ مرحله است که زمانی که هیچ داده کش‌شده‌ای وجود ندارد، طی می‌شود:
- کاربر وارد نام دامنه (مانند example.com) در مرورگر خود می‌کند.
- درخواست به سرور ریکورسور DNS ارسال می‌شود.
- سرور ریکورسور به سرور ریشه درخواست می‌فرستد.
- سرور ریشه پاسخ می‌دهد و آدرس سرور TLD مربوطه را برای دامنه موردنظر ارسال می‌کند.
- سرور ریکورسور درخواست خود را به سرور TLD می‌فرستد.
- سرور TLD پاسخ می‌دهد و آدرس سرور نام دامنه را ارسال می‌کند.
- سرور ریکورسور درخواست را به سرور نام دامنه می‌فرستد.
- سرور نام دامنه آدرس IP موردنظر را به سرور ریکورسور ارسال می‌کند.
- در نهایت، سرور ریکورسور آدرس IP را به مرورگر کاربر ارسال می‌کند.
نتیجه‌گیری
در این مقاله، به بررسی مفاهیم پایه‌ای و نحوه عملکرد DNS پرداخته شد. سیستم نام دامنه یکی از اجزای حیاتی اینترنت است که کمک می‌کند کاربران بدون نیاز به حفظ آدرس‌های IP پیچیده، به وب‌سایت‌ها و منابع اینترنتی دسترسی پیدا کنند.
